بررسی تغییرات ضخامت ماکولا در اعمال جراحی تضعیف عضله ی مایل تحتانی

مقدمه: برخی مطالعات نشان داده اند که عمل جراحی استرابیسم با آسیب احتمالی ماکولا همراه می باشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تغییرات میانگین ضخامت ماکولا در اعمال جراحی تضعیف عضله ی مایل تحتانی در بیماران با استرابیسم های همراه با فعالیت بیش از حد این عضله انجام شد. روش ها: طی یک مطالعه ی آینده نگر، 35 چشم تحت عمل جراحی استرابیسم با روش مایکتومی یا رسسیون انتخاب شد. ضخامت و حجم ماکولا در قبل از عمل و یک روز، یک هفته و یک ماه بعد از عمل اندازه گیری و تغییرات آن در دو روش جراحی پیش گفته، مقایسه گردید. یافته ها: میانگین تغییرات حجم ماکولا در طی دوره ی پی گیری بین دو گروه مایکتومی و رسسیون اختلاف معنی داری نداشت. ضخامت ماکولا نیز در قسمت فوه آ در هیچ یک از زمان های مورد مطالعه اختلاف معنی داری نداشت، اما در قسمت پارافوه آ، در یک هفته بعد از عمل در گروه مایکتومی کمتر بود (04/0 = p)، اما در سایر قسمت ها و بقیه ی زمان ها، اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: عمل جراحی عضله ی مایل تحتانی با دو روش مایکتومی و رسسیون، با آسیب قابل ملاحظه ای در ماکولا همراه نبود و بین این دو روش، اختلافی دیده نشد. البته، مطالعه ی حاضر با محدودیت هایی نظیر کم بودن تعداد عمل جراحی رسسیون همراه بود. از این رو، توصیه می گردد مطالعات بیشتری با حجم نمونه ی بیشتر و در سطح وسیع تری جهت تعیین مزیت های هر یک از دو روش مایکتومی و رسسیون عضله ی مایل تحتانی به انجام برسد.